Αυτό το καλοκαίρι που όλο φτάνει και μας προσπερνά και πάντα στροβιλίζει στο μυαλό μας.
Είχα πολύ καιρό να νιώσω να μην μου φτάνουν οι ώρες της ημέρας, μια λαχτάρα να τα προλάβω όλα, να θυσιάζω ώρες ύπνου (που τόσο αγαπώ) να κάνω χιλιόμετρα, να πέφτω σε λακκούβες στον ποταμό και στο φανάρι, και να κυλιέμαι στην άμμο και στον ήλιο, σαν κάθε μέρα να ήταν η τελευταία του καλοκαιριού. Επανομή-Θεσσαλονίκη-Φανάρι και πίσω, δουλειά, μουσική στο μπαρ, ποτά στην άμμο με παρέα και φωτιά, αργά το βράδυ στο σπίτι για ολιγόωρο ύπνο, και μετά την άλλη μέρα ξανά και ξανά…
Φιλικούς χαιρετισμούς στα παιδιά που κάνουν κάμπινγκ στον ποταμό και σ’ αυτούς που τελειώνουν τη δουλειά τους αργά και τρέχουν να τα προλάβουν όλα.
Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010
Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010
ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΟΥ ΟΛΟ ΦΤΑΝΕΙ…
Μάλλον θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι έτσι θα πάει ο καιρός γ’ αυτό το καλοκαίρι. Είναι και η οικονομική κρίση στη μέση…Να φανταστείτε ότι ακόμη δεν χρειάζονται djs για τις καθημερινές…
Τρίτη 8 Ιουνίου 2010
Τρίτη 25 Μαΐου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)